เที่ยวกับแฟนสองคนก็สวีทดี เที่ยวกับเพื่อนเป็นก๊วนนั้นก็สนุก เที่ยวกับครอบครัวก็อบอุ่น แต่รู้หรือไม่ว่าบางครั้งการลองหัดเที่ยวตามลำพังเสียบ้างอาจมีประโยชน์ต่อเราเองมากกว่าที่คิด เพราะก่อให้เกิดการเรียนรู้มากมาย เข้าใจโลกมากขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น สำคัญที่สุดคือเข้าใจตัวเองมากขึ้นด้วย
ได้เรียนรู้ว่าเราชอบอะไร
ชอบทะเล ภูเขา หรือเที่ยวชิคๆ ในตัวเมือง ชอบกินบุฟเฟ่ต์ เดินตลาด หรือร้านหรูติดแอร์ ที่ผ่านมาเที่ยวโน่นเที่ยวนี่เพราะเพื่อนมากลากกันไปใช่หรือเปล่า ดังนั้นการเที่ยวคนเดียวนี่แหละจะทำให้รู้ว่าจริงๆ แล้วสิ่งไหนทำให้คุณมีความสุขที่สุด และเมื่อรู้แล้วก็จงทำมันซะให้เต็มที่
ได้เรียนรู้คุณค่าของคำว่าอิสระ
อยู่คนเดียวทำอะไรก็ได้ตามใจมันดีใช่ไหมล่ะ หิวตอนไหนก็กินตอนนั้น อยากนอนตื่นกี่โมงก็เรื่องของเรา จะนอนตอนไหนก็ดูแลตัวเอง บริหารตัวเอง เพราะแบบนั้นยังไงทุกคนทุกสิ่งมีชีวิตถึงต้องการคำว่าอิสระและเสรี ซึ่งหากลองได้เที่ยวคนเดียวดูสักครั้ง คุณจะรู้เลยว่าคุณค่าของคำว่าอิสระนั้นมันมหาศาลขนาดไหน
ได้เรียนรู้ว่าเราคิดถึงใคร
ยามเจอสิ่งสวยงาม อยากให้ใครมาเห็นด้วยกัน เวลาเหงาอยากคุยกับใครสักคน คนนั้นที่คิดถึงคือใคร หรือเวลาเกิดปัญหาหนักใจ อยากให้ใครอยู่เคียงข้าง คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าคนเราจะเรียนรู้ว่ารักใครมากที่สุดก็ตอนอยู่คนเดียวนี่เอง ถ้าคิดถึงใครก็คนนั้นแหละใช่เลย
ได้เรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
การเดินทางตามลำพังมักมีปัญหาเกิดขึ้นไม่มากก็น้อย ไม่เล็กก็ใหญ่ ตกรถตกรา กระเป๋าตังค์หาย ที่พักไม่พร้อม ฯลฯ พวกมันเปรียบเหมือนแบบฝึกหัดให้แก้ไขสถานการณ์ และศึกษาว่าเจอปัญหาแบบนี้ควรแก้ไขอย่างไร ประสบการณ์เหล่านี้ต้องหาเอง สอนกันไม่ได้หรอกนะ
ได้เรียนรู้ที่จะรับและมอบน้ำใจ
เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้คนมักมอบน้ำจิตน้ำใจช่วยเหลือนักท่องเที่ยวตัวคนเดียวมากกว่าพวกที่มาเป็นกลุ่มเป็นก๊วน หากลองเดินทางลำพังสักครั้งคุณจะพบเลยว่าตลอดรายทางมีน้ำใจอยู่อย่างมากมายโดยบางครั้งเราไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากขอ และแน่นอนคุณควรนำน้ำใจที่ได้รับมาแบ่งปันต่อไปด้วย
ได้เรียนรู้ว่าโลกไม่ได้มีแค่คนแบบเรา
โลกไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่ทุกคนล้วนเป็นนักศึกษาเหมือนกัน แต่บนโลกนี้มีคนที่ไม่มีโอกาสเรียน มีปราชญ์ชาวบ้าน มีชาวนา มีพ่อค้า มีคนขี้โกง มีคนใจดี มีคนเอาเปรียบ การปลีกตัวออกจากกลุ่มคนคุ้นเคยย่อมเปิดโอกาสให้คุณเห็นคนกลุ่มใหม่มากขึ้น และเรียนรู้ว่าชีวิตนั้นหลากหลายแค่ไหน
ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับความแตกต่าง
เมื่อโลกไม่ได้มีเพียงแค่คนแบบเรา ย่อมหมายถึงชีวิตของทุกคนนั้นแตกต่าง สภาพแวดล้อมต่างกันทำให้เราใช้ชีวิตไม่เหมือนกัน และเมื่อมีพื้นฐานแตกต่างก็จะนำมาซึ่งแนวคิดและความเชื่อที่ไม่เหมือนกัน เมื่อคุณเดินทางลำพังคุณจำเป็นต้องเรียนรู้ ปรับตัว ยอมรับความแตกต่างเหล่านี้ เพราะไม่มีคนที่เหมือนกันให้ยึดเกาะ
ได้เรียนรู้ที่จะต่อยอดการเรียนรู้
จงเรียนรู้ตลอดชีวิตและทำมันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด หากคุณพยายามเรียนรู้จากประสบการณ์ที่พบเจอจากการเดินทางคนเดียว มันจะต่อยอดนำไปสู่การเรียนรู้สิ่งใหม่อย่างไม่มีขีดจำกัด เมื่อนำความรู้เก่ามาผสมความรู้ใหม่ จัดแจงวิธีคิดให้เป็นระเบียบ คุณจะเข้าใจโลกของเรามากขึ้นแบบที่รู้สึกได้ชัดเจน
ติดตามเรื่องราวการท่องเที่ยวเดินทางของผมได้อีกช่องทาง
http://www.facebook.com/alifeatraveller
