“อย่าไปเลยบางกอกจะบอกให้ พี่เคยไปมาแล้วน้องแก้วเอ๋ย จะบอกเจ้าเอาบุญคนคุ้นเคย อย่าไปเลยบางกอกช้ำชอกใจ”
เสียงเพลงสวัสดีบางกอกแผ่วแว่วเข้าหูทีไรไม่ว่าฉบับไหนเวอร์ชั่นใครร้อง ผมต้องคล้อยตามความหวานความไพเราะอยู่เสมอ แต่พอจบเพลงมักขมวดคิ้วสงสัยว่าคนบางกอกเลวร้ายอย่างนั้นเชียว เมืองบางกอกไม่น่าอยู่ขนาดนั้นเชียว ทว่าด้วยเป็นบางกอกเกี้ยนโดยกำเนิด เลยจำต้องดำรงอยู่ในเมืองหลวงแบบตัดเสียมิได้
เอาน่า ดีหรือไม่ดีอย่างไร และถึงมันไม่ใช่เมืองที่มีเทพเป็นผู้สร้างเหมือนคำขวัญสวยหรู บางกอกหรือแบงค็อกก็คือบ้านของผม หากมองภาพแย่ๆ ภายในบ้านตัวเองคงกระไรอยู่ ดังนั้นเลือกมองบ้านในมุมที่ดีไว้ก่อนน่าจะอภิรมย์มากกว่า
ผมมีบางสถานที่ในเมืองหลวงที่สามารถไปได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำเล่าแล้วซ้ำอีกโดยไม่ใคร่รู้สึกเบื่อ เป็นเหมือนที่ช่วยให้ผมผ่อนคลายจากสังคมอันแออัดบีบคั้นลงบ้าง เป็นลิสต์คัดเน้นๆ เพราะถ้าให้เลือกแค่ที่ชื่นชอบอื่นๆ ยังอีกมีเพียบ กว่าจะสาธยายหมดคงต้องใช้เวลาอีกสามวัน ดังนั้นเอาหนึ่งโหลพอ ใครอยากลองไปด้วยกันเชิญเลยครับ
สวนหลวง ร.9 : มหึมากว้างขวางใหญ่โต ข้อมูลบอกว่าพื้นที่ตั้งกว่าห้าร้อยไร่ เป็นสวนสาธารณะใหญ่ที่สุดของกรุงเทพ ทว่าถึงจะกว้างขนาดนั้นผมก็แทบหลับตาเดินแล้วไม่หลง! สวนหลวง ร.9 เป็นหนึ่งในสถานที่แรกๆ ซึ่งผมมักคิดถึงหากมีเวลาว่างสักวันแล้วปลงไม่ตกว่าควรเดินเล่นหรือถ่ายรูปเล่นที่ไหนดี ที่นี่มีดอกไม้ค่อนข้างสวย (แล้วแต่ช่วงเวลา) นกค่อนข้างเยอะ (แล้วแต่ช่วงเวลาอีกนั่นแหละ) จัดแต่งสวนหลากหลายรูปแบบ มีมุมมองเก๋ๆ สำหรับถ่ายแลนด์สเคปตั้งแต่เช้าจนกระทั่งยามเย็น ใครอยากพกนางแบบไปฝึกฝีมือพอร์ตเทรตก็เข้าท่า บรรยากาศสบาย หากไม่ตั้งใจไปถ่ายรูปผมมักพกหนังสือสักเล่มหาที่นั่งอ่านนอนอ่านได้จนจบ
เขาดิน : เพราะพวกมันไม่มีอิสระ กี่ปีผ่านไปก็ยังอยู่ในกรง ดังนั้นไปเยือนกี่ทีกี่หนพวกมันจึงยังอยู่ให้ถ่ายภาพเช่นนี้จนกว่าตายกันไปข้าง เขาดินหรือชื่อทางการคือสวนสัตว์ดุสิตเป็นอีกหนึ่งสถานที่ซึ่งเหมาะกับการฝึกหัดการถ่ายภาพ และด้วยความที่เดินทางค่อนข้างง่ายผมเลยมักแวะเวียนไปสม่ำเสมอ เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาสวนสัตว์น่าเที่ยว มีสกายวอล์คเดินชมจากมุมสูง (หลังสร้างเสร็จบวกค่าตั๋วเพิ่มทันทีทันใด) รถรางพาชมสวน จักรยานให้เช่า ปั่นจักรยานน้ำ มีโซนโชว์แมวน้ำ พร้อมโซนสัตว์น้ำขนาดย่อม เดินถ่ายภาพตามกรงต่างๆ ได้เป็นวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น จนเหล่าลิง ค่าง กวาง ชะนี น่าจะจำหน้าผมได้หมดแล้วล่ะ!
ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา – ท้องฟ้าจำลอง : ย้อนความจำสมัยยังตัวกระเปี๊ยกท้องฟ้าจำลองช่างอลังการ ปัจจุบันมองเข้าไปกลับหดหู่เพราะอะไรๆ มันก็เก่าแก่เสียหมด กระนั้นที่นี่ยังเป็นสถานที่ดีมากให้ผมเดินเล่นเวลาสมองตีบตัน เพราะนอกจากห้องฉายท้องฟ้าจำลองยังมีนิทรรศการต่างๆ หลายด้าน ดาราศาสตร์ ธรณีวิทยา ระบบนิเวศธรรมชาติ โลกใต้น้ำ แมลง นก ไดโนเสาร์ หุ่นยนต์ เครื่องยนต์กลไก ปิโตรเคมี ฯลฯ อาจเป็นความรู้ทั่วไปจากการอ่านข้อมูลผ่านทางนิทรรศการแบบดาดๆ แต่ค่าตั๋วถูกแสนถูก แถมมีห้องสมุดบริการฟรีอีกต่างหาก มาทีไรเลยได้ไอเดียกลับไปเสมอ
ซาฟารีเวิลด์ : ค่าตั๋วค่อนข้างแพง ครั้งล่าสุดคือ 580 บาท แต่ต้องยอมรับครับว่าต้นทุนเขามหาศาลเหลือเกิน ในความรู้สึกผมซาฟารีเวิลด์เป็นที่ที่ดีในการเที่ยวปีละครั้งหรือสองปีครั้ง กว้างขวางใหญ่โต ร่มรื่น จัดโซนต่างๆ สวยดี สวนสัตว์เปิดน่าตื่นตาตื่นใจ ครั้งหนึ่งเคยเห็นกวางออกลูกเต็มสองตา โชว์ต่างๆ ดูกี่ครั้งยังน่ารักน่าประทับใจ ไปตั้งแต่เช้าสวนเปิด ออกมาตอนสวนปิดยามเย็นเจ้าหน้าที่แทบต้องกราบเชิญให้กลับบ้านทีเถอะ ใช้เวลาคุ้มค่าตั๋วทุกเม็ดทุกบาท หากอยากดูโชว์ครบทุกรายการอาจมีเวลาเดินชมพื้นที่อื่นๆ นิดเดียว ส่วนมากผมเลยเลือกชมแค่โชว์ที่อยากดู นก แมวน้ำ โลมา จะได้เพิ่มเวลาเดินถ่ายรูปเล่นในโซนอื่นโดยเฉพาะสวนนก นกสวยๆ จากต่างประเทศ
วัดพระแก้ว – พระบรมมหาราชวัง : คงไม่เว่อร์เกินไปหรอกนะหากบอกว่า วัดพระแก้วหรือชื่อเต็มแสนเสนาะหูว่าวัดพระศรีรัตนศาสดาราม (ครูให้ท่องตั้งแต่เรียนประถมใช่ไหม) บวกกับพระบรมมหาราชวัง คือไฮไลท์อันดับแรกสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติผู้มาเยือนบางกอก มาถึงแล้วชักช้าอยู่ไยเดินเข้าไปเลยคนไทยไม่เสียสตางค์ ทว่าต้องแต่งกายสุภาพ ความสวยงามและสิ่งน่าสนใจของวัดพระแก้วกับพระบรมมหาราชวังคงไม่ต้องอธิบายให้มากความ รู้เพียงว่าไปเป็นสิบเป็นร้อยครั้งก็ยังมีอะไรให้ได้ถ่ายรูปอยู่เสมอ อย่าลืมแวะศาลาเครื่องราชอิสริยยศ เครื่องราชอิสริยาภรณ์ และเหรียญกษาปณ์ ตรงทางเข้าวัดด้วยล่ะ ค่าเข้าชมสิบบาทเอง
วัดพระเชตุพนฯ : วัดซึ่งผมไปเยือนบ่อยที่สุดของที่สุด วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามหรือเราคุ้นกันดีว่าวัดโพธิ์ ทุกวันนี้ยังแวะเวียนไปเป็นประจำ ส่วนหนึ่งเพราะเดินทางสะดวก ภายในวัดมีอะไรน่าสนใจเยอะแยะเหมาะกับการพกกล้องไปเที่ยวถ่ายรูป พระพุทธเทวปฏิมากรในพระอุโบสถ พระนอนหรือพระพุทธไสยาส (ทั่วไปเขียนว่าไสยาสน์ ส่วนวัดโพธิ์เขียนว่าไสยาส) เป็นหนึ่งในมุมมหาชนของนักท่องเที่ยวที่มาเยือนกรุงเทพ พระมหาเจดีย์สีรัชกาล พระยืนนับร้อยองค์รอบระเบียงพระมหาเจดีย์ พระพุทธรูปในวิหารทิศ ตุ๊กตาหินอับเฉา ฯลฯ สถาปัตยกรรมและประติมากรรมภายในวัดแบบไทยผสมจีนล้วนน่าดึงดูดใจให้ยกกล้องมาเล็ง
วัดอรุณฯ : พูดถึงวัดโพธิ์หรือวัดพระเชตุพนฯ ต้องพูดถึงวัดอรุณฯ หรือวัดแจ้งมาคู่กัน ที่นี่โดดเด่นด้วยพระปรางค์สูงตระหง่านริมแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นสัญลักษณ์ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) ใครไม่รู้จักต้องเรียกว่าเป็นคนน่าประหลาดเต็มทน พระปรางค์แห่งนี้เราเดินขึ้นไปชมได้นะ ไม่ถึงยอดหรอกแต่ก็สูงจนทำเอาใครหลายคนขาสั่นแล้วกัน บันไดชันชนิดตกลงมากระดูกกระเดี้ยวหักไม่เหลือแน่นอน พลาดไม่ได้อีกอย่างคือการชมพระปรางค์จากฝากฝั่งพระนคร ก็แค่ข้ามเรือมาท่าเตียนหรือฝั่งวัดโพธิ์นั่นเอง ข้างๆ มีสวนนาคาภิรมย์ สวนสาธารณะขนาดเล็ก (มาก) ทุกวันมีช่างภาพทั้งมืออาชีพมือสมัครเล่นมารอถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกกับภาพพระปรางค์ฉาบฉายด้วยแสงไฟสปอตไลท์ในห้วงพลบค่ำ
สวนสิริกิติ์ : สมัยวัยรุ่นเดินเล่นสวนรถไฟแล้วทะลุต่อเข้ามาสวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์เป็นครั้งแรกแล้วเกิดความรู้สึกอึ้ง… นี่มันสวนสวรรค์ชัดๆ บรรยากาศโรแมนติกหวานแหววต่างจากสวนสาธารณะทั่วไป ผ่านมาสิบกว่าปีรู้สึกเรียบเฉยเสียแล้วเพราะคุ้นตาทุกมุมมอง แผนที่สวนทุกโซนทุกจุดฝังแน่นในสมอง บรรดาสวนสาธารณะทั้งหมดของกรุงเทพ สวนสิริกิติ์ไม่เพียงจัดสวนสวยที่สุด บรรยากาศดีที่สุด โรแมนติกที่สุด ยังมีพรรณไม้สวยที่สุดด้วย มีดอกไม้งามให้ชมทุกฤดูกาล เหมาะกับการถ่ายภาพทุกประเภททั้งถ่ายดอกไม้ ถ่ายนก เดี๋ยวนี้กลายเป็นสวนยอดฮิตถ่ายภาพพอร์ตเทรตอีกต่างหาก ผมมักพกหนังสือไปอ่านพร้อมสมุดสักเล่มสำหรับจดไอเดียมาใช้ในการทำงาน มาที่นี่สมองตันๆ แล่นปร๋อแทบทันที
ถนนราชดำเนิน : ถนนประวัติศาสตร์ การนองเลือด และอะไรต่อมิอะไรหลากหลาย ผมชอบเดินเล่นบนถนนสายนี้โดยเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ หน่วยงานราชการปิดหมด ถนนโล่ง ผู้คนน้อย บรรยากาศดี พูดถึงถนนราชดำเนินต้องเหมาหมดคือราชดำเนินนอก-กลาง-ใน ราชดำเนินนอกคือจากลานพระบรมรูปทรงม้าถึงแยกผ่านฟ้า ราชดำเนินกลางก็ตั้งแต่สะพานผ่านฟ้าถึงสะพานผ่านพิภพ ราชดำเนินในก็ตรงสนามหลวง สะพานผ่านพิภพถึงพระบรมมหาราชวัง ตลอดถนนมีอะไรให้แวะชมเยอะแยะ วัดวาสวยงาม พอช่วงวันเฉลิมฯ ทั้งสิงหาคมและธันวาคม หากนึกอยากถ่ายแสงไฟกลางคืนก็ต้องถนนเส้นนี้แหละสวยสุด
วัดสุทัศน์ฯ : วัดแห่งนี้ใหญ่มาก – หมายถึงฐานะ เพราะเป็นเพียงหนึ่งในหกวัดทั่วประเทศซึ่งเป็นพระอารามหลวงชั้นเอกพิเศษ ชนิดราชวรมหาวิหาร (อีกห้าวัดไปหาข้อมูลกันเองบอกให้ว่ามีวัดโพธิ์กับวัดแจ้งรวมอยู่ด้วย) ความน่าสนใจมีอยู่ทั่ววัด หลายคนอยากดูเปรตวัดสุทัศน์ มีจริงครับแต่เป็นเพียงภาพจิตรกรรมฝาผนังตรงเสาต้นสุดท้ายด้านซ้ายมือในวิหารหลวง ภาพเปรตนอนเหยียดกายอยู่มีพระสงฆ์ล้อมรอบ ส่วนเปรตในตำนานมีคำค้านบอกว่าแท้จริงคือเสาชิงช้าสูงโย่งหน้าวัดนั่นไง องค์ประกอบหลากหลายในวัดช่วยสร้างไอเดียในการถ่ายภาพได้ดีเยี่ยม อ้อ… จิตรกรรมฝาผนังในพระอุโบสถมีความลับซ่อนอยู่เป็นภาพเล่าถึงศาสนาคริสต์ตอนพระเยซูล้างเท้าให้แก่เหล่าลูกศิษย์ของพระองค์ อยู่ตรงไหน… หาเอาครับ รับรองว่ามีแน่ๆ ไม่ขี้หก
วัดสระเกศ : แร้งวัดสระเกศ เปรตวัดสุทัศน์ เคยได้ยินเรื่องโบร่ำโบราณกันไหม? วัดสระเกศคือภูเขาทอง หรือชื่อไพเราะว่าพระบรมบรรพต ใครอยากขึ้นไปสักการะด้านบนก็สูดหายใจให้เต็มปอดแล้วเดินขึ้นตามสบาย บันไดประมาณ 350 ขั้น ถึงยอดแล้วจะได้เห็นมุมมองกรุงเทพกว้างไกล แต่ที่วัดไม่ได้มีดีเฉพาะภูเขาทอง เพราะในวิหาร ในพระอุโบสถ ล้วนสวยงามทั้งสิ้น และทุกเทศกาลลอยกระทงจำไว้เลย ก่อนสี่วัน หลังอีกสองวัน รวมเป็นหนึ่งสัปดาห์พอดี จะมีงานประจำปีภูเขาทอง เป็นช่วงเวลาพิเศษที่เราจะสามารถขึ้นภูเขาทองยามค่ำคืน องค์พระบรมบรรพตจะได้รับการห่มคลุมด้วยผ้าสีแดง ขณะที่ด้านล่างมีงานวัดยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองบางกอก
ทางเดินริมเจ้าพระยาฝั่งธนบุรี : ริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งธนบุรีตั้งแต่ช่วงตีนสะพานพุทธ มีการทำทางเดิน-ปั่นจักรยานอย่างดีจนถึงวัดกัลยาณมิตร นอกจากสัมผัสบรรยากาศริมเจ้าพระยายังมีสถานที่เที่ยวชมเที่ยวแชะพอสมควร เริ่มจากวิวบนสะพานพุทธ มาวัดประยูร มีพระเจดีย์องค์ใหญ่สีขาว กับเขามอซึ่งเป็นเขตเลี้ยงเต่า สมัยเด็กๆ พ่อแม่ชอบพาผมกับน้องสาวมาให้อาหารเต่าเป็นประจำ เลียบริมน้ำไปเรื่อยจะเห็นภาพการผสมผสานวัฒนธรรมจากคนหลากหลาย ผ่านทั้ง ศาลเจ้าแม่กวนอิม ชุมชนกุฎีจีน โบสถ์คริสต์ซางตาครู้ส จนถึงวัดกัลยณมิตร ทางเดินสิ้นสุดตรงนี้ ไปต่ออีกสักกิโลเมตรเดียวจะถึงวัดอรุณฯ แต่ต้องออกไปใช้ถนนอรุณอัมรินทร์ จากนั้นนั่งเรือข้ามฝากเที่ยวต่อวัดโพธิ์ วัดพระแก้วก็สบายๆ
ติดตามเรื่องราวการท่องเที่ยวเดินทางของผมได้อีกช่องทาง
http://www.facebook.com/alifeatraveller
