ทริปเดินทาง : 9-10 กันยายน 2557
สักราวห้าปีก่อน ผมไปเยือนคลองอัมพวา จ.สมุทรสงคราม เป็นครั้งแรก ในตอนบ่ายวันธรรมดา – หากจำไม่ผิดคือวันพฤหัสฯ ซึ่งปราศจากตลาดน้ำอันคึกคัก เป็นการบังเอิญผ่านไปหลังจากเที่ยวพักผ่อนกับผองเพื่อน ณ โฮมสเตย์ริมลำน้ำแม่กลองแห่งหนึ่งในค่ำคืนก่อนหน้า มันเป็นคลองอัมพวาที่แสนเงียบเชียบจนหงอยเหงา ทุกคนสรุปตรงกันว่าอัมพวาในวันธรรมดา “ไม่มีอะไรเลย” พวกเรามาเที่ยวกันผิดวัน
ตั้งแต่วันนั้นมา ผมมีโอกาสกลับไปเยือนอัมพวาอีกหลายครั้ง ทุกครั้งเป็นวันที่คึกคักด้วยตลาดน้ำ แต่เมื่อใกล้ชิดตลาดน้ำอัมพวาในวันที่มากมายด้วยผู้คนนานเข้า ความคิดผมกลับเปลี่ยนจากเดิมคืออยากเที่ยวอัมพวาในวันธรรมดาซึ่งคาดว่าคงเงียบสงบดูบ้าง อยากทำความรู้จักกับคลองอัมพวาแบบที่ผมควรรู้จักตั้งแต่คราวแรกแต่ดันหลงผิดคิดมองข้ามเสียอย่างนั้น และเมื่อมีเวลาเหมาะเจาะช่วงต้นกลางเดือนกันยายนที่ผ่านมา… เลยจัดให้สมใจ
วิธีเดินทางไปอัมพวาแม้ไม่มีรถส่วนตัวก็ทำได้ไม่ยากครับ จะนั่งรถตู้จากหลายวินที่กรุงเทพไปลงปลายทางอัมพวา หรือจะแบบคลาสสิคหวานเย็นนั่งรถไฟสถานีวงเวียนใหญ่ลงที่มหาชัย ข้ามแม่น้ำท่าจีนไปต่อรถไฟที่สถานีบ้านแหลมจนสุดปลายทางสถานีแม่กลอง จากนั้นนั่งรถสองแถวแม่กลอง-อัมพวาก็เชิญตามสะดวก สำหรับผมทริปนี้ขอใช้บริการรถตู้ต่อเดียวจากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิฝั่งพญาไท แล่นฉิวตามถนนพระรามที่ 2 เลี้ยวเข้าเมืองแม่กลอง ต่อมาอัมพวา ระยะทางราวร้อยกิโลเมตร
ปกติเดินทางแบบนี้ผมมักหาที่นอนราคาประหยัดเอาดาบหน้าสบายมาก แต่ด้วยทริปนี้มีคุณนายทางบ้านเดินทางไปคุมประพฤติ เลยต้องจัดแจงหาที่พักให้พอดูดีมีสกุลเสียหน่อย เข้า agoda และอ่านรีวิวต่างๆ คัดมาสองแห่งคือ บ้านรักอัมพวา กับ แอท คาซ่า อัมพวา ให้คุณนายเป็นคนตัดสินใจโลด เธอจิ้มไปที่หลัง ส่วนผมยังไงก็ได้เพราะไม่มีสิทธิ์คัดค้านอยู่แล้ว (ฮา…)
นั่งรถตู้ตอนเที่ยงมาลงตรงวัดอัมพวันเจติยารามก่อนบ่ายสองนิดๆ โทรศัพท์เข้าไปที่พักว่าจะสอบถามทางเพื่อเดินไป ปรากฏว่าเขาติดต่อให้รถสามล้อมารับส่งถึงที่ สบายตัวไม่เสียเหงื่อ ถึงแล้วพบว่าทั้งบ้านรักอัมพวา กับ แอท คาซ่า อัมพวา อยู่แนบชิดรั้วติดกัน ทั้งสองที่อยู่ริมคลองภายในชุมชนหลังโรงเจซำเป้า บริเวณแยกปากง่าม หรือสามแยกคลองอัมพวาตัดกับคลองดาวดึงส์ ใกล้กับวัดพระยาญาติ ห่างจากช่วงปลายตลาดน้ำแค่เดินสักสองสามนาที ใครขับรถมาสามารถจอดรถที่ลานหน้าโรงเจ แต่รู้สึกเหมือนคิดค่าจอดรถนะครับ
ที่พักไม่ใหญ่โตนักแต่น่ารักและสะอาดสะอ้านเชียว มีทั้งหมดสามชั้น ผมพักชั้นสองห้องสแตนดาร์ด ราคาถูกสุดในวันธรรมดาไม่ถึงพันบาท ส่วนศุกร์-เสาร์-อาทิตย์อัพเพิ่มตามระเบียบ ห้องพักหวานแหววถูกใจคุณนายเธอเหลือเกิน ชั้นล่างมีระเบียงกว้างขวางสำหรับพักผ่อนชมวิวชิลริมคลอง ฝั่งตรงข้ามคือบ้านเลียบนทีโฮมสเตย์ เยื้องกันคือบ้านครูปู บรรยากาศย่านนี้สงบเงียบ ยิ่งวันธรรมดาเรียกว่าสบายใจสุดๆ แต่ยังมีลูกค้าเข้าพักอีกสามสี่ห้อง ถือว่ามากพอสมควรสำหรับอัมพวาในวันที่ไม่มีตลาดน้ำ
ทริปนี้มีความตั้งใจเดียวคือเดินถ่ายรูปเล่น ชมเรือนไม้ริมคลองอัมพวา เป็นบรรยากาศที่ไม่มีให้เห็นในวันหยุด ดังนั้นพอจัดแจงทุกอย่างพร้อมแล้วจึงปฏิบัติภารกิจทันที เก็บรูปเรื่อยเปื่อยแบบสบายอารมณ์ บ้านเรือนเกือบทุกหลังปิดประตู มีแต่ร้านขายของชำเล็กน้อยเท่านั้นที่เปิดขาย เด็กนักเรียนเลิกเรียนเดินกลับบ้าน บ้างขี่จักรยาน เป็นภาพน่ารักดีครับ ผมเดินถึงแม่น้ำแม่กลองตรงสถานีตำรวจ เป็นแหล่งของกินที่มีขายของอยู่ตลอด พอช่วงเย็นฝนตกลงมาซู่ใหญ่ต้องหลบฝนกันอยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ไม่มีปัญหาครับ สบายอยู่แล้ว
อาหารเย็น ที่พักมีบริการแบบตามสั่งเล็กๆ น้อยๆ หากอยากจัดชุดใหญ่เขาจะโทรศัพท์ติดต่อทางร้านข้างนอกให้มาส่ง ส่วนผมเลือกหาอะไรกันแถวสถานีตำรวจนั่นแหละ สอยข้าวแห้งของโปรดมาสองชาม แต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้นะครับ เสิร์ฟปุ๊บซัดปั๊บทันที (ฮา…) ขากลับแวะซื้อพี่เสือดาวสองขวดมานั่งจิบริมคลอง ส่วนคุณนายเธอง่วนกดโทรศัพท์โพสต์รูปที่ถ่ายมามือเป็นระวิง ลมพัดเย็นสบาย นานทีจะมีเรือแล่นผ่านมาสักลำ เป็นวันธรรมดาที่เยี่ยมยอดเหลือเกิน บอกได้เลยว่าทุกคนที่นอนเล่นตรงระเบียงริมคลองค่ำวันนั้นมีความสุขถ้วนหน้า
เช้าวันถัดมาอากาศสดใสเชียว อาหารเช้าที่ แอท คาซ่า อัมพวา มีให้เลือกระหว่างอเมริกันเบรกฟาสต์กับข้าวต้มหมูถ้วยพอประมาณรองท้อง เหมือนเดิมครับคือไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ยล กินเสร็จเก็บของเช็กเอาต์แล้วพร้อมขอฝากกระเป๋าไว้ก่อน เพราะวันนี้เป้าหมายยังเหมือนเดิมคือถ่ายรูปเล่น กว่าจะกลับมาเกินเที่ยงแน่นอน
อันดับแรกเดินข้ามคลองดาวดึงส์ด้านข้างไปวัดพระยาญาติ แล้วค่อยข้ามคลองอัมพวามาฝั่งตรงข้ามเพื่อถ่ายรูปที่พักจากอีกฝาก เพิ่งมารู้เอาทีหลังครับว่าตรงข้ามวัดพระยาญาตินี้เองที่เคยมีข่าวเศรษฐีเมืองกรุงมาก่อสร้างโรงแรมห้าดาวเมื่อไม่กี่ปีก่อน แต่ในที่สุดเจอเสียงคัดค้านจากทุกฝ่ายจนต้องยอมยุบโครงการ
วันธรรมดาแบบนี้เราสามารถติดต่อนั่งเรือเที่ยวไหว้พระตามสบายครับ จะห้าวัด เก้าวัด ว่ากันไป แต่เพราะผมเคยมาเที่ยวอัมพวาหลายรอบ ไปครบแทบทุกวัดทั้งหมดแล้วจึงไม่สนใจ หากใครยังไม่เคยเที่ยวแนะนำเลยเพราะวันธรรมดาคนน้อย เรือไม่ต้องรีบ สบายกว่าเยอะ ส่วนผมขอเดินเล่นหามุมกดชัตเตอร์ตามริมคลองเรื่อยเปื่อย เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเดินเที่ยวกันบ้าง ส่วนมากเหมือนผมคือถือกล้องมาถ่ายภาพ คงรู้จากคู่มือท่องเที่ยวแหละมั้งว่าถ้าจะเก็บบรรยากาศแบบนี้ต้องมาวันธรรมดา หรือจะมาเที่ยวผิดวันก็มิทราบ ลืมถามเขาเสียด้วย!
เดินเล่นเก็บทั้งภาพวิวและภาพคุณนายจนถึงทางเข้าตลาดน้ำฝั่งวัดอัมพวัน ปรากฏว่ามีเรือขายก๋วยเตี๋ยวจอดอยู่เลยจัดการสอยมาสักสามสี่ชามตามระเบียบ ปกติหากมาวันซึ่งมีตลาดน้ำต้องแย่งกันกินพัลวัน พอเป็นวันธรรมดาช่างชิลเหลือเกิน อิ่มแล้วเดินต่อจนสุดถึงริมแม่น้ำแม่กลองครับ บรรยากาศเยี่ยม ฟ้าใสเมฆสวย ถ่ายรูปเพลินแทบลืมเวลา
ลัดเลาะออกมาทางวัดอัมพวัน ปากทางเข้าคลองฝั่งนี้พอมี่ร้านขายของพอประมาณ เดินเที่ยวแวะเข้าไปกราบพระสักหน่อยตามประสา มองดูนาฬิกาขนาดว่ารู้สึกเวลาเดินเชื่องช้ายังปาเข้าไปบ่ายสาม ได้เวลาต้องกลับที่พักล้างหน้าล้างตาและเอากระเป๋ากลับบ้านเสียแล้ว
ขากลับก็แสนง่ายดายครับ รถตู้จากอัมพวาอาจขาดช่วงเพราะคนน้อย แนะนำให้ไปขึ้นรถที่ตัวเมืองสมุทรสงครามดีกว่า นั่งสองแถวจากหน้าโรงเจซำเป้าเข้าเมืองแม่กลอง พอถึงตัวเมืองแล้วเลือกเลยว่าจะขึ้นรถบริษัทไหนเข้ากรุง มีทั้งคิวเซ็นทรัล ปิ่นเกล้า ห้างเซ็นจูรี่ ใต้ทางด่วนอนุสาวรีย์ชัย
ปิดทริปง่ายๆ กับอัมพวาในวันธรรมดาแสนจะเรียบง่ายและดูเหมือนไม่มีอะไรให้ทำ ทว่าในความไม่มีอะไรนี่แหละผมกลับพบว่าอัมพวายังคงมีเสน่ห์ในตัวเองค่อนข้างล้นเหลือพอสมควร ภาพถ่ายในกล้องหลายร้อยรูปเป็นภาพแบบที่ผมต้องการ ไม่ใช่ภาพตลาดน้ำที่คราคร่ำด้วยผู้คน คิดว่าสักวันผมคงกลับมาเยือนอัมพวาอีกครั้งแน่นอน และแน่นอนเช่นกันครับว่าคงไม่ใช่ในวันที่มีตลาดน้ำ
… เพราะผมหลงรักอัมพวาในวันธรรมดาเข้าเต็มเปาเสียแล้วสิ
ติดตามเรื่องราวการท่องเที่ยวเดินทางของผมได้อีกช่องทาง
http://www.facebook.com/alifeatraveller
